Als ik op zondagmorgen naar Pand 9 toe fiets, zie ik ze regelmatig zitten. Vissers, hele kuddes vissers bij de vijver van Parkeiland. Het is meestal een vredige aanblik. Om de zoveel meter staat er zo’n stoeltje, soms met een flinke paraplu erbij, een paar emmers, een viskoffer en nog meer stellages waar ik geen verstand van heb. En op iedere plek zie ik hetzelfde. Een man – ik ken een paar vissende vrouwen maar die zitten daar niet – die voor zich uit naar zijn dobber zit te staren. Geen drukte, geen reuring. Gewoon, rust. Het maakt me soms een beetje jaloers. Ik zou alleen voor die rust al gaan vissen. Zonder haakje, gewoon doen alsof en intussen een boek lezen ofzo.
