Even buiten ons dorp ligt iets dat ze hier ‘het Bruchemse bos’ noemen. Stiekem moet ik daar altijd om lachen, want sorry, een bos? Ik ben deels op de Veluwe en deels op de Utrechtse heuvelrug opgegroeid, en daar zouden we dit niet meer dan een park of bosje noemen.
Maar voor de polder is het heel wat: een verzameling bomen, een stukje ondoordringbare braamstruiken en brandnetels, een pad erdoor en in het midden een open plek, in het geheel omzoomd door slootjes. En ik moet toegeven, het bos(je) scoort bonuspunten, want er woont ook een ree! Mede doordat het zo’n klein bos(je) is, laat deze goudbruine schoonheid zich regelmatig zien, als ze in een weiland naast het bos(je) staat te eten.
