Weersomslag
Geniet je ook zo van het mooie weer van deze week? Dit voorjaar was koud en vooral ook heel nat. Vaak kwam de temperatuur niet boven de 15 graden Celsius uit en was het grijs en regenachtig. Tijd voor de verwarming en een dekentje in plaats van alle ramen open. Dat heeft best lang geduurd. De lente van 2021 was de koudste sinds 2013! Brrrrr.
Als we tot nieuwe inzichten komen wordt er vaak gezegd: “Een mens is nooit te oud om te leren”. Nou dat geldt zeker ook voor mij. Op dit moment ben ik al meer dan 40 jaar werkzaam in de bloemen. Bloeiende potplantjes wel te verstaan. Er is in die gehele periode heel veel veranderd. De bedrijfstak groeide snel, de opbrengst per vierkante meter moest omhoog, zo niet dan maar groter groeien. Kunstmest werd een wondermiddel en gewasbeschermingsmiddelen toepassen hoorde er ook bij. Zo waren er nog meer innovaties die er toe bijdroegen dat de opbrengst geoptimaliseerd werd.
Ik werk voor de bouw. En de bouw kent veel regels waar je je aan moet houden. In Nederland zijn de bouwregels samengevoegd in een boekwerk dat het Bouwbesluit heet. Als je je aan het Bouwbesluit houdt, dan is je gebouw in principe veilig en kun je er veilig naar binnen gaan. Één van die regels is artikel 2.17, lid 1: “Een voor personen bestemde vloer heeft bij een rand een niet beweegbare afscheiding als die rand meer dan 1 m hoger ligt dan een aansluitende vloer, het aansluitende terrein of het aansluitende water.“ Dit is heel erg juridisch taalgebruik voor ”Als je ergens af kunt vallen van iets dat een meter hoger is dan de rest, dan moet daar een hek omheen.”
Het plan was dat ik deze column zou schrijven over mijn battle en leermomenten met de chronische pijn rondom mijn bekken/si-gewricht. En dat ik ergens onderweg bedacht.... God is groter dan mijn pijn. Groter dan jouw pijn. Groter dan het lijden. Dat paste zelfs ook nog binnen het thema van Pasen ;)
Maar het liep anders. Afgelopen week kreeg ik te horen dat ik borstkanker heb. En ja... de grond zakte onder mijn voeten weg. De ergste doemscenario’s trokken door mijn hoofd. In mijn gevecht met de chronische pijn zei ik altijd tegen mezelf om te relativeren: Mel, het is geen kanker, hier valt mee te leven. Maar nu.... wist ik het niet meer.
Gaat het wel? Wat een onzinnige vraag, kijk eens om je heen! Zie je niet dat we in een crisis leven? Op welke planeet leef jij?
Nou, op de zelfde planeet als jij hoor. Verbijsterd kijk ik. Weet je niet dat we een coronacrisis hebben? Met een beetje dikke pech kan je daar gewoon aan doodgaan! En nu ook nog die afschuwelijke raketbeschietingen in het land van de Here Jezus! Heel Nederland lag plat en komt nu schoffelend weer een beetje overeind. Kinderen waren fulltime thuis. Veel van ons konden niet eens naar hun werk. Geen sportclub bezoeken, geen zwemles, geen muziekles geen feestjes, geen conferenties. Spanningen waren bijna in plakjes te snijden! Vakanties gingen niet door! Ja, we hebben wel de natuur herontdekt. Maar als je niet goed ter been bent, heb je daar ook geen mogelijkheden voor. Snif, snif.
Van de week hebben mijn vrouw en ik voor het eerst van ons leven een nieuwe keuken en badkamer uitgezocht. Tot nu toe hadden we altijd gewoon de keuken gebruikt die in het huis zat. Maar de keuken en de badkamer zijn echt aan vervanging toe. Dus gisteren zijn we naar een showroom gegaan om keuzes te maken.
Van het werk heb ik vandaag een bouwset meegekregen uit Japan. Een set waarmee geprogrammeerd kan worden. Een doosje vol met allerlei verschillende onderdelen, een instructieboekjes en een link om de software te kunnen downloaden. Daarbij kreeg ik de mededeling van de baas…. “Veel succes ermee. Ik hoor wel wat je ervan vindt”.