Stel je voor…
Het is zondag 5 juli 2020. Ietwat gespannen laat de koster de kerkgangers Pand 9 in. ‘Achtennegentig… negenennegentig… zullen we het daarop houden, voor de zekerheid? Stel je voor, dat we het fout doen…’ Hij kijkt nog een keer naar buiten. Er is niemand meer. Gauw doet hij de deur op slot.
Om tien uur precies schraapt de zangleider haar keel. Ruim negentig gezichten kijken verwachtingsvol op. We gaan van start! Na de eerste onwennige momenten, is het als vanouds genieten. Eindelijk weer samen in de kerkzaal, al is samenzang nog ‘een dingetje’. Eindelijk speelt de band weer voor een wat vollere zaal, in plaats van voor een handvol hardwerkende technici. En dan, juist als de preek bezig is… gebonk op de deur. Harde stemmen. ‘Opendoen! Controle!’ Twee BOA’s van de gemeente Zaltbommel staan voor het raam.
Het is gangbaar om in deze periode over het “nieuwe normaal” te spreken van 1,5 meter afstand, 20 seconden handen wassen, enz
Bij het ‘nieuwe normaal” zeg je eigenlijk dat er ook een “oud normaal” is, van dichtbij, aanraken, volle treinen waarin we met z’n allen ons vasthouden aan beugels en palen, dat was normaal. Misschien vonden we het wat vies, maar deden het toch, want anders kukelde je om in een bocht. Nu is het uit den boze om een karretje in de supermarkt vast te pakken dat niet ontsmet is. En wat bijzonder is: we doen het gewoon met z’n allen, binnen een geweldig korte tijd. In die korte tijd passen we ons gedrag aan, in het begin gaf je per ongeluk nog wel eens een hand, nu doet niemand dat meer. We hebben ons gedrag in heel korte tijd aangepast.
Zondagmorgen, 9.50 uur. Het muziekteam, de technici, de spreker en de oudste van dienst bidden samen voor de dienst. Niks bijzonders, zou je zeggen. Maar ze staan niet in lokaal 1, maar middenin de zaal. En die zaal ziet er ook anders uit.
Want het is geen gewone tijd. En er is geen gewone dienst. Welkom in Studio Pand 9, welkom op de plek waar de online kerkdienst en zondagsschool worden opgenomen!
Op de zondag van Palm Pasen mocht ik meedraaien als medewerker voor de Online Zondagsschool. Wat bijzonder om zo met een groep mensen aan de dienst samen te werken! Wat gaaf om te zien hoe ieder zijn eigen inbreng heeft, hoe er samen wordt gewerkt en hoe er ontspannen, professioneel en respectvol wordt gewerkt.
Van de week zat ik in de wachtkamer van de fysiotherapeut in Bruchem. Er ligt, net als bij de kapper, de tandarts en de dokter altijd wel zo’n stapeltje van die bladen. Nu viel m’n oog op het blad Psychologie, nummer 5-2019. Zo’n wachtkamer is niet echt de plek om een artikel eens grondig te lezen, meer ff er doorheen bladeren.
M’n oog viel op de kop ‘Alles werd koud en duister’. Het ging over een man van 27 jaar die psychische problemen had en hier door middel van dans uiting aan gaf. Op zich niets mis mee, lijkt me, maar ik las verder dat zijn bewegingen als een demonische dansstijl beschreven werden. Hij zegt: “Door de dans bleef ik overeind. Tijdens het dansen werd ik me bewust van wat de bewegingen met me deden. Ik onderzocht waarom dansen me gezond hield. Ik kwam erachter dat ik in de dans delen van m’n psychose uitbeeldde, en dat ik dat al eerder deed. Ik stond bekend om mijn demonische dansstijl. In mijn dans ging ik bewust die sfeer opzoeken.” Hij werd bekend via het tv-programma ‘Holland's got talent’.
Corona heeft wereldwijd al heel wat teweeg gebracht. Het is verdrietig en triest. Oudere en kwetsbare mensen worden het zwaarst getroffen. Veel slachtoffers, eenzaamheid en angst bepalen het ritme van elke dag. De hectische wereld is in een paar weken helemaal tot stilstand gekomen. Moeder aarde, de natuur haalt diep adem. Alles in onze atmosfeer wordt ineens schoner. Maar voor hoelang?
Je kunt er niet omheen. Het COVID-19 virus heeft heel de wereld op zijn grondvesten laten trillen. Niets is meer zoals het was. We leven nu in een zogeheten anderhalve-meter-samenleving. Super raar natuurlijk. Dit heeft niemand ooit eerder meegemaakt. Iedereen moet er zijn weg in vinden. Veel mensen werken thuis of zitten thuis. Kinderen gaan niet naar school. Als je al boodschappen doet of even een rondje gaat wandelen, moet je minimaal op 1,5 meter afstand blijven. En op bezoek gaan bij anderen zit er nu ook even niet in. Volg de richtlijnen van het RIVM op.
Naast al deze praktische zaken (die op z’n minst onhandig zijn) heb je ook de emotionele kant. Hoe sta jij erin?
Het overvalt me ieder jaar weer: de 40 dagen tijd. Kerst en oudjaar zijn voorbijgevlogen, de drukte van alledag begint weer en voor ik het weet is het carnaval. Schoolvakantie, dus een dagje uit plannen, proberen wat bij te slapen en tussendoor nog gewoon werken ook. En ergens middenin die week is ‘ie daar dan. Terwijl de laatste carnavalsfoto’s van bekenden op Facebook verschijnen, plaatsen anderen de boodschap dat ze aan een veertigdagenkalender meedoen, of een poosje van social media verdwijnen. De vastentijd. Terwijl het ‘Ere zij God’ nog nagalmt in mijn hoofd, gaan we op weg naar ‘U zij de glorie’.