• Met een geel-zwart gestreept pakie aan, 2 hoorntjes op zijn kop en geel omlijste ogen nodigt hij al zijn vrienden uit aan onze eettafel. Op de camping hebben ook wij last van een wespenplaag. Mijn jongste krijgt een steek in haar been (‘Hé mam! die wesp zit vast aan mijn been!?!”). Omstandigheden kunnen het je lastig maken, maar we houden vol.

• Ik lig in de tent en word vroeg wakker van een kinderstemmetje verderop: “Maar pappa, ik wil helemaal niet naar huis!”. “Ik snap het jongen, maar de vakantie is voorbij. We moeten gaan”. “Maar ik wil niet pappa!”. Een mooi maar droevig gesprek. De dagen gaan voorbij; en dan maar op je vader hopen voor goede nieuwe tijden. Tja, zo werkt het.
• ’s Nachts is het koud. Ik experimenteer met wat je allemaal aan kunt houden… Mijn man vindt een nieuw pluspunt voor het slapen in een tent: de hitte blijft niet hangen als het buiten koud wordt. Het doet me denken aan een vergelijking waar ik over las: een tent en je eigen lichaam. Je lichaam is dan de tent waar je tijdelijk in woont. Wordt mijn eigen tent ook zo koud als het om mij heen afkoelt? Met het boek over lichaam en tent in de hand zet ik alvast ‘het kampeer-kacheltje’ op de inpaklijst voor volgend jaar.
• Pik donker, drie uur ’s nachts, grote parkeerplaats: een Hongaarse man loopt naar ons toe en klopt op de auto. Mijn man hoort hem aan door een kiertje van het autoraam. Ik kijk oplettend over mijn schouder naar de andere kant van de auto, doe een schietgebedje en ben stand-by om de autodeuren op slot te doen. “Wat wilde hij nou?”, vraag ik later. “Een of ander verhaal dat hij vijf euro wil en iets over de Toto winnen, de rest begreep ik niet”. “Wie vraagt er nou zoiets”, ik vraag het mijzelf tevergeefs af. Mijn eigen verhaal is simpel; ik heb te veel reisverhalen gelezen over autobendes en snelwegcriminelen. Moet ik niet meer doen.

Vakantie; wat was het heerlijk! Je even niet laten leiden door ingesleten patronen, maar door mijmeringen. Even resetten en je patronen opnieuw bezien. De focus weer scherp; ik kan er weer tegen.

Astrid

Lees hier de vorige columns.