Op het moment dat ik deze column tik, vlieg ik boven Europa. Op het flight tracking scherm volg ik de route van de vlucht die ik inmiddels kan dromen. Eerst over Oost Europa, richting de Zwarte Zee, over Turkije dan verder naar het zuidoosten. Naast me ligt een boekje wat ik momenteel aan het lezen ben over het leven van Paulus, geschreven door Karen Armstrong.

Interessant om te beseffen hoe de missie van Paulus van Tarsus begonnen is na zijn visioen op weg naar Damascus, hoe hij opgeleid was, hoe zijn dagelijkse leven er uit zag als tentenmaker. En natuurlijk hoe hij uiteindelijk de eerste christelijke gemeenten stichtte in gebieden in klein Azië waar ik zo overheen vlieg.  En hoe met zijn brieven het eigenlijke Nieuwe Testament ontstond. Nooit echt gerealiseerd dat de brieven van Paulus eerder zijn gedateerd dan de evangeliën. Een oude wijze vriend zei altijd dat we het aan Paulus te danken hebben dat wij we kennis hebben van “dat oude boek van Vader”.

Vliegend over Europa zetten Paulus’ reizen en zijn grote conflicten met het joodse establishment me aan het denken. Aan het denken hoe nadien een continent bestaand uit een mengelmoes van Romeinen, Barbaren, Germanen, Kelten, Hunnen, Angelen en Saksen en vele andere etnische groepen dit geloof verder vorm gaven de afgelopen 20 eeuwen, nadat keizer Constantijn en Theodosius de Grote het christendom tot staatsgodsdienst verhieven.

Daarnet verlieten we het minuscule luchtruim van een kleine rivierdelta waar 2000 jaar geleden de Batavieren leefden en hun goden aanbaden. Nu een van de meest welvarende landen met tientallen verschillende christelijke denominaties, stromingen, afsplitsingen en sektes.

Ben benieuwd wat voor brief van Paulus wij zouden krijgen na een bezoek van hem aan onze gemeente.

Berend

Lees hier de vorige columns.