Jaren terug droomde ik deze droom.

Die droom kwam meerdere keren terug.

Nooit begreep ik wat de bedoeling was of de betekenis van deze droom.

De droom:

Ik zat in de gevangenis met meerdere mensen.

Waarvóór ik in de gevangenis zat, weet ik niet.

Met m’n maten opperde ik het idee om te ontsnappen.

Maar hoe ??

Via de vloer een tunnel graven naar buiten misschien ?

Waar laat je de uitgegraven grond ongemerkt ?

Hoe verberg je het gat in de vloer van de cel ?

Toch eraan begonnen, de grond beetje bij beetje weg smokkelen.

Hoe blijf je on-ontdekt met een gat in de grond ? Dat verteld de droom niet.

Uiteindelijke een tunnel gemaakt van 3 km lang, waarin we ook spoorrails aanlegde, waarop een kleine spoorlorrie kon rijden. (bijlage 1)

Ruggelings, met m’n hoofd naar voren, met m’n handen tegen de bovenkand van de tunnel, werkte ik me naar de uitgang van de tunnel.

Ik, met m’n claustrofobie vond dat best eng.

Bovendien was er instortingsgevaar van de tunnel onderweg naar de uitgang.

Uiteindelijk kwam ik bij het uiteinde van de tunnel stak m’n hoofd boven de grond en zag de gevangenis van verre liggen. (bijlage 2)

De poort gesloten.

Geen wachter zocht me, ik was veilig

Nu begrijp ik de betekenis van deze droom.

Bij de cursus in onze gemeente, van de laatste weken:  De laatste 18 uur van Wilkin van de Kamp, kwam deze droom weer boven:

De gevangenis was mijn leven zonder Jezus, mijn zonden, mijn bereidheid om in zonden te blijven.

Je moet ontsnappen uit de bubbel van je bestaan zonder God,  niet blijven waar je bent maar actief zoeken naar Jezus Christus, ontsnappen uit je confortabele beschermde positie.

Ouderen zullen dromen dromen !

Omenortje