Lang geleden toen ik nog een jochie was en naar school fietste, heb ik een verkeersongeval veroorzaakt. Door een onhandige manoeuvre van mijn kant, botste een tegemoet komende bromfietser tegen een boom, kwam te vallen en moest gewond naar het ziekenhuis. Pliesie erbij , zo ging dat in de vorige eeuw, de agent moest  zeker  5 km fietsen voor hij op plaats accident was.

Hoe die agent wist dat er iets gebeurd was weet ik niet. Iemand moet bij een nabijgelegen boerderij de overheid telefonisch, met een vaste lijn, gewaarschuwd hebben dat er iets gebeurd was. Enfin, dit terzijde, daar gaat dit verhaal niet over.

Bij zoveel moeite van deze agent werd het geval natuurlijk opgeklopt en eindigde bij een oproep om te verschijnen  voor de rechter op de arrondissement Rechtbank.

Dat was heel wat voor een 13 jarige! Maar toch ook wel stoer, want wie gaat zoiets nou meemaken als jochie.

Enige weken na het accident kwam inderdaad de oproep te verschijnen voor de rechter. Ik met mijn moeder, met z’n tweetjes op de fiets naar de rechtbank, een kolossaal gebouw met brede trappen voor de ingang. Waar kom ik terecht, wat gebeurt er met mij, moet ik het gevang in, voor hoelang, is het gedaan met me? Vragen, onzekerheid, angst...

Je moet netjes met 2 woorden spreken en netjes "Edelachtbare" zeggen bij je antwoorden als de rechter iets vraagt, zei m’n moeder nog, voordat we naar binnen gingen. Voor de rechter en griffiers en nog enkele gewichtige mensen moest ik uitleggen hoe het ongeval had plaats gevonden (niet zo uitgebreid, want ik was nogal verlegen). Toen het vonnis: de rechter drukte mij op het hart, voortaan beter uit te kijken in het verkeer en voorzichtiger te zijn. Ik zei:  ja mijnheer!

Ik kwam er genadig en zonder straf, maar wel met een waarschuwing vanaf. Een ervaring rijker.

Deze herinnering kwam weer boven toen ik laatst, als oud Manneke naar het ziekenhuis, een kolossaal gebouw met brede trappen voor de ingang, moest voor toch wel een serieus onderzoek.

Heel onzeker en angstig...waar kom ik terecht, wat gebeurt er met mij, moet ik hier blijven, voor hoelang, is het gedaan met me?

Ik hoop nu dat mijn (Hemelse) Rechter ook weer genadig is, zoals destijds mijn aardse rechter.

Omenortje