Sinds een klein jaar hebben wij een extra vriezer. Ik ben als een kind zo blij. Want ik heb ook een kleine moestuin. En iedere moestuinier weet: soms is alles ineens tegelijk klaar om te oogsten. En natuurlijk leg ik met alle plezier wat groente in het deelkastje. Maar ik wil ook wat van die onbespoten, zelf opgekweekte zaligheden voor later in het jaar kunnen bewaren. Dus die vriezer… die moest er toch echt gaan komen.  Sinds een klein jaar hebben wij een extra vriezer. Ik ben als een kind zo blij. Want ik heb ook een kleine moestuin. En iedere moestuinier weet: soms is alles ineens tegelijk klaar om te oogsten. En natuurlijk leg ik met alle plezier wat groente in het deelkastje. Maar ik wil ook wat van die onbespoten, zelf opgekweekte zaligheden voor later in het jaar kunnen bewaren. Dus die vriezer… die moest er toch echt gaan komen.  

Nou is witgoed niet bepaald goedkoop, dus ik was blij met de gebruikte die wij via Marktplaats op de kop konden tikken. En ondanks de gebruikssporen en wat roestplekjes hier en daar, hoorde ik hem elke morgen geruststellend zoemen, als ik de schuur binnenstapte. Tot die ene morgen dat ik wakker werd en ontdekte dat het licht niet wilde branden. Lag de stroom eraf? Nee, beneden werkte alles wel. Kortsluiting? Maar waar dan? Met knikkende knieën liep ik naar de schuur. Ja hoor. De vriezer was óók uit. Stekker eruit, meterkast open, alles weer aan, stekker erin en… pats. Ik kon er niet omheen: de vriezer was de boosdoener. 

Wat nu? De inhoud van de vriezer kon gelukkig een dagje bij onze buren terecht. Maar dan? Toch een nieuwe kopen? Marktplaats raadplegen? Ik zat er nogal mee in mijn maag. In een helder ogenblik bedacht ik dat er best een lang – en oud – verlengsnoer tussen de vriezer en het stopcontact zat. Dat eerst maar eens proberen. En warempel: het lampje sprong aan. Het vertrouwde gezoem klonk als muziek in mijn oren. Wat een opluchting. Geen honderden euro’s kwijt, maar gewoon één nieuw verlengsnoer.  

Een mooie levensles haalde ik eruit. Soms, als ik overspoeld word door de moeilijke dingen van het leven, dan overzie ik het niet meer en raak ik in de put. Dan helpt het om alles in het juiste perspectief te zien, samen met God. Eerst stil worden en de Vader erbij betrekken. En soms blijkt die reus dan maar een gewoon klein mannetje te zijn, of die berg een heuvel van niks. En zelfs als ik reuzen of bergen tegenkom, dan mag ik in geloof zingen: ‘U die reuzen verslaat en bergen verplaatst, niets is ooit onmogelijk voor U!’.

Viola