Het is vakantietijd, een tijd van rust en ontspanning, zomer, licht en vrolijkheid. Dan is een column over ‘bezorgd zijn’, niet zo logisch toch …
Vorige week was er een heel belangrijke gebeurtenis, waarvoor ik een uitnodiging had ontvangen, maar slechts voor twee onderdelen van het programma. In een niet gebroken situatie zou ik voor het dagprogramma genodigd zijn. Ik zag er naar uit, maar er ook tegen op. Maandenlang kwamen er allerlei scenario’s in mijn hoofd over hoe de dag zou kunnen verlopen. Ik maakte me veel zorgen.
Een paar dagen voorafgaand aan de dag, kwam er een nare gedachte in me op: jij mag niet kiezen waar je plaats neemt, want jij krijgt een plaats toebedeeld en wel helemaal op de achterste rij!
Ik bracht mijn zorg, dat ik me bij voorbaat al niet welkom voelde, bij de Heer en Hij sprak: Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren (Filippenzen 4:6-7). Ik bad dat ik de plaats zou krijgen die mij als moeder toekwam. Niet een plaats door mensen bedacht, maar enkel de plaats die Hij mij zou toebedelen.
Op dè dag deelde de ceremoniemeester mee, dat op elke stoel een naamkaartje lag met het verzoek aan de gasten om daar plaats te nemen. Ik kon dus toch niet zelf mijn plaats kiezen, wat een teleurstelling. Stomverbaasd was ik, toen op de eerste rij een kaartje lag met mijn naam, een ereplaats! Ik ging er enigszins beduusd zitten en kon enkel de Heer danken voor Zijn goedheid, dat Hij mij deze mooie plaats vooraan had gegeven, de plaats die mij als moeder toekwam. Kort daarna kreeg ik als enige gast een warme omhelzing, ook dat had ik niet durven dromen.
Het werd een bijzondere dag, met kostbare onverwachte momenten. Ik heb weer een (geloofs)les geleerd: me over niets bezorgd te maken, wat ik nodig heb bij Hem te brengen èn bij Hem te laten. Hem vooraf dankend dat de uitkomst dan goed zal zijn.
Ine de Ruiter