Op 25 januari 2020 had ik het al geboekt en geregeld. Maar er kwam iets tussen. Wat dat was hoef ik je natuurlijk niet uit te leggen. En deze week, maart 2022, is het dan zover: we gaan erheen! Na een paar keer uitgesteld te zijn gaat het nu eindelijk gebeuren. Eindelijk mag het weer en kan het weer. Het is een verrassing voor mijn vrouw. Er staat in de agenda alleen dat ze deze avond moet vrijhouden.
Meestal vraag ik: “Hoe gaat het met jou?” en niet: “Hoe voel jij je nu?”. En voor zover ik weet anderen ook aan elkaar. Het is geen foutje in de titel, maar een bewuste keuze voor het onderwerp van deze column.
Haast iedereen heeft het wel, elk huis, elke familie, elk persoon. Wie heeft nu niet, van die bepaalde gewoonten die bij je passen. Zo heb ik de gewoonte om tijdens de lunch mijn twee boterhammen door te snijden voordat er beleg op gaat. Dan heb ik vier halve boterhammen, zodat ik meer verschillende soorten beleg op mijn brood kan doen.
‘Hè, ik kom helemaal bij.’
Die opmerking kregen wij afgelopen zondagavond van een vriend die even een paar uur bij ons langs was geweest. We hadden geen topdiner gekookt, geen leuke film gehuurd of spelletjes gedaan. We waren niet op ons paasbest gekleed en hadden ook niet het huis opgeruimd. Nee, we hadden twee uur lang aan de keukentafel thee zitten drinken en samen gepraat. Over koetjes en kalfjes, maar ook over de verdrietige en zwaardere dingen in het leven. Gewoon, even nabij zijn.
Jongens, wat een weer buiten zeg! Harde windstoten en regen. Soms ook hagel. Zelfs code geel, oranje en rood in Nederland. Het begon op 31 januari met storm Corrie. Daarna kwam storm Dudley op 16 februari. Direct gevolgd door storm Eunice. En toen kwam storm Franklink ook nog op 20 februari. Nu ik dit aan het typen ben, waait en regent het ook enorm. Of de huidige storm zwaar genoeg is om de naam Gladys te krijgen is nog niet zeker. Maar stormen doet het!
Je zal maar een eind naar school of werk moeten fietsen in die storm! Fijn als je wind mee hebt. Maar tegen de wind in fietsen, dat is nogal een uitdaging! Ik zag veel fietsers al afstappen en gaan lopen. Ik heb vanuit mijn droge en warme auto dan direct medelijden met de fietsers.
Na een pijnlijke en verwarrende situatie weer opnieuw Gods vreugde en vrede ervaren?
Wat maken we dikwijls mee en wat kost het veel energie om bewust te kiezen voor Genade en Vrede!
Na veel getob kun je soms belanden in een situatie van onbegrip en vragen? Boosheid? Teleurgesteld zijn? Ontevredenheid?
Terwijl ik dit overdenk zie ik buiten de prachtige natuur vanuit de plek waar ik nu ben. Geen blaadjes meer aan de bomen,vocht in de lucht modder op de grond maar wel….. groen ontluikend gras en als ik goed kijk zelfs al ver ontwikkelde knoppen aan de struiken en bomen. Daar boven druk vogelverkeer schitterende duikvluchten in de kale takken van de bomen… Heel veel kleine en grotere vogels die je daar in de zomer niet ziet, vanwege het enorme bladerendek. Ze kwetteren heel wat af en daar doorheen het schorre geluid van overvliegende ganzen het maakt het feest compleet! Het lijkt wel of ze elkaar van alles aan het vertellen zijn.. zo mooi klinkt het.
Wat me opvalt is dat in de aanloop naar het einde van het jaar de ‘kerstgedachte’ boven komt drijven: iedereen gaat “lief” doen tegen elkaar. Zo werden er aan schippers op zee kerstbroden gegeven en aan daklozen kerstpakketten uitgedeeld. Ook zag ik een oproep om geld te geven voor oorlogsweduwen in het Midden-Oosten. Emoties worden bewerkt door zinnen als: “Help u ons mee, om in deze donkere tijd mensen, kinderen een extraatje te geven?”. Zelfs de asieldieren van de dierenbescherming stellen een verlanglijstje op.