Hé, jij daar! Hoe gaat het eigenlijk met je? Wat heb ik je al lang niet gezien! Ja, sommigen misschien nog in Pand 9, als we tegelijk een taak hadden. Of anderen toen we nog in groepen in de zaal aanwezig mochten zijn. Of heel toevallig buiten, bij het wandelen. Maar het kan ook zijn dat ik je inmiddels al bijna een jaar niet gezien heb. Een jaar! Wie had dat ooit kunnen denken!
Ik heb een nieuwe hobby: Minecraft. Dit is een computerspel waar je met blokken vanalles kunt bouwen. Dat klinkt misschien saai, maar het stimuleert mijn creativiteit enorm. Je hebt lege werelden waar je alles mee kunt doen. Onze oudste zoon speelt dit ook, maar dan in de overlevingsmodus. Dan moet je met handel, ontginning en landbouw een beschaving opbouwen. In de variant die ik in Minecraft speel, heb je oneindige grondstoffen en materialen. En zijn er nauwelijks beperkingen.
Einde van 2020
Wat een jaar is het geweest. Voor de ene positief, voor de ander juist negatief en alles er tussen in. Over een ding kunnen we het allemaal wel eens zijn. Het jaar is anders verlopen dan iedereen van te voren had kunnen bedenken. Ik had eerlijk gezegd echt niet verwacht dat het normaal zou zijn om in Nederland met een mondkapje op te lopen. Dat kende ik alleen van het journaal uit landen in voornamelijk Azië. Anders gelopen is het zeker, maar ook alleen maar slechter….?
Enige tijd geleden werd ik door, een gesprek met een ouder van tieners, herinnerd aan een advies dat ik kreeg over de omgang met mijn eigen tieners toen ze nog thuis woonden. Dat advies is me altijd bijgebleven en bleek zeer bruikbaar te zijn in mijn verdere leven, en niet alleen in de omgang met jeugd in de tienerleeftijd, nee bruikbaar in de omgang met iedereen en bijna elke situatie. Daarom wil ik dit graag met u delen in de hoop dat er misschien iemand onder u is die hier ook zijn voordeel mee kan doen.
Reis jij nog af naar het hart van Jezus?
De wijzen uit het Oosten staan vredig bij de kribbe van Jezus. Daarvoor hebben ze wel een grote reis afgelegd. Ik vroeg mij ineens af: had ik dat ook gedaan? … doe ik dat nu? Ben ik daar nog steeds toe bereid? Om al mijn inzet en tijd te geven aan een echte ontmoeting met Jezus?
Opgegroeid in een net gereformeerd gezin en met degelijk protestants onderwijs werd me van kinds af aan geleerd dat de rooms katholieken toch ver zijn afgedwaald van de juiste bijbelse leer. Al op relatief jonge leeftijd kwam ik in contact met de evangelische/pinksterbeweging. Ook daar hadden ze weinig goede woorden over voor de roomsen . Al die onbijbelse rituelen waar we helemaal niets van begrepen.
Als ik op zondagmorgen naar Pand 9 toe fiets, zie ik ze regelmatig zitten. Vissers, hele kuddes vissers bij de vijver van Parkeiland. Het is meestal een vredige aanblik. Om de zoveel meter staat er zo’n stoeltje, soms met een flinke paraplu erbij, een paar emmers, een viskoffer en nog meer stellages waar ik geen verstand van heb. En op iedere plek zie ik hetzelfde. Een man – ik ken een paar vissende vrouwen maar die zitten daar niet – die voor zich uit naar zijn dobber zit te staren. Geen drukte, geen reuring. Gewoon, rust. Het maakt me soms een beetje jaloers. Ik zou alleen voor die rust al gaan vissen. Zonder haakje, gewoon doen alsof en intussen een boek lezen ofzo.