Formeel ben ik gestopt met werken, maar in de praktijk niet helemaal. Wel heb ik in ieder geval het intensief werkzame leven achter me gelaten. Door mijn opvoeding bedeeld met een royaal ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel, heb ik het mezelf niet altijd gemakkelijk gemaakt. Het moest goed maar liever beter. Vlug maar liever sneller. Efficiënt maar liever perfectionistisch.
Heeft u ook al de kieswijzer ingevuld……..? Klopt het een beetje bij je politieke voorkeur? Ga je ook stemmen op de partij waar je vooraf van plan was om op te stemmen? Er wordt op dit moment met miljarden gesmeten om stemmen te winnen, het kan niet op. Er wordt weer van alles geroepen, de partijen beloven veel, heel veel, en de standpunten verschillen onderling enorm. Meer dan ooit.
De pensioengerechtigde leeftijd is, zoals u weet, niet meer zo vuurvast als het altijd is geweest. Dus heb ik zelf maar besloten dat ik die leeftijd min of meer heb bereikt. Om mijn gemankeerde pensioen wat aan te vullen ben ik een koeriersbedrijfje gestart. Ik vervoer nu de meest uiteenlopende spoedzaken. Een onderdeel voor een machine. Belangrijke documenten. Dat soort dingen. Maar recent kreeg ik een wel heel opmerkelijk vrachtje te vervoeren: een dode geit. Ze moest naar de preparateur om de nog mooie vacht ‘voor de open haard geschikt’ te maken. En wel graag voordat het beestje onaangenaam zou gaan geuren.
Met enige regelmaat luister ik met gemengde gevoelens naar de preken op zondag. Uiteraard hebben we een goed Godsbeeld nodig. Natuurlijk valt er nog een heleboel te leren. Vanzelfsprekend veel goed bedoelde levenswijsheden. Zeker wil ik nog beter functioneren als christen. En dan nog alle thema zondagen...Soms denk ik: wat heb ik nu al die jaren geleerd? Wat ben ik wijzer geworden? hoeveel ”waarheden” heb ik nu al gehoord? Begrijp ik eigenlijk wel wat God me echt wil duidelijk maken, of ga ik gewoon mee met de flow.
Ik bevond me opeens schaterlachend op de bank. Niet zo gebruikelijk voor mij dat ik schaterlachend bekijk hoe iemand beledigd wordt. Misschien niet zo netjes van mij, nee zeker niet. Maar het gebeurde. En nu schrijf ik erover om het op te biechten.
Het is zo langzamerhand gebruikelijk, dat we ons laten verleiden het nieuwe jaar met goede voornemens te beginnen. Eigenlijk een rare gewoonte. Dat kan toch in principe elke dag? Nou, ik ben met die voornemens 8 december al begonnen. De dag dat we onze Boliviaanse Janeth op Schiphol uitzwaaiden.
Terwijl ik in een bekende voordeelwinkel veel te makkelijk mijn winkelmandje vollaad, schiet ik in de lach. Door het intercomsysteem klinkt de oproep: “leiding gezocht!”. Niet meer en niet minder, kort maar krachtig. Met een grijns loop ik verder. Heerlijk praktisch zo’n intercomsysteem. Ik wil er ook zo één! Super toch? ... als je het even niet meer weet, pak je de intercom: “leiding gezocht!”.