Niet echt handig: inspiratieloos zijn op het moment dat je een column moet schrijven. Vorige week riep een deelnemer van mijn schilderworkshop nog: ik kan maar niet beginnen, ik ben inspiratieloos! Waarop ik antwoordde: maar dat mag ook, komt vanzelf goed. Maar nu ik nog, want van mezelf mag ik het niet echt. Ik namelijk altijd en direct leveren, liever gisteren dan vandaag.
Laatst volgde ik ergens een training. Aan het begin van zo’n dag is er vaak eerst een voorstelrondje. De cursusleider vroeg om daarin ook je levensmotto te delen. Een van de cursisten antwoordde: “ik wil elke dag het maximale uit het leven halen.” Elke keer als ik iemand dat hoor zeggen, word ik aan het denken gezet.
Terwijl ik dit schrijf ben ik op vakantie. In Frankrijk. Het meer van Annecy bij de Alpen, om precies te zijn. Vanaf de plek waar ik nu zit heb ik uitzicht op prachtige bergen. Ik kan er naar blijven kijken. De hoogteverschillen, kleuren, rotsformaties e.d. Heerlijk! Ik word er blij van! Wat maakt nu eigenlijk dat ik zo makkelijk kan genieten en ontspannen hier? Vraag ik mij af. Waarom 1000 km rijden om alles van je af te kunnen laten glijden? Mijmerend onder de Franse zon schiet mij het woord: ‘verwondering’, te binnen. Deze verwondering geeft ontspanning en nieuwe energie merk ik.
Een vriend van mij verloor vorige week zaterdagnacht zijn vriend aan een hartaanval. 55 jaar. De volgende nacht kreeg zijn zus een zware hartinfarct, ze is nu stabiel en wordt, terwijl ik dit schrijf, geopereerd. Zo’n wake-up call, bepaald ons erbij dat het leven zomaar over kan zijn.
Eén van onze kinderen had deze week zijn eerste schooldag op de middelbare school. Wat een verandering voor die jongen! Allemaal nieuwe leerlingen, allemaal nieuwe docenten, allemaal nieuwe vakken. Om de docenten beter te leren kennen, mochten ze vragen stellen. En weet je wat ze aan álle docenten vroegen: wat is uw schoenmaat?
Ik werk als adviseur voor de bouw en mijn vrouw zegt wel eens dat mijn werk helemaal niet moeilijk is. De afgelopen acht jaar hoort ze geregeld over projecten en adviezen die bij klanten doe. En vaak krijg ik dan als reactie: maar dat is toch allemaal niet zo moeilijk? Het is toch gewoon logisch nadenken? Moet je daarvoor zoveel dagen voor helpen en begeleiden? Is dat niet gewoon allemaal gebakken lucht?
Als het voorjaar net zo mooi en vroeg begint als vorig jaar, dan wordt het voor ons weer een prachtig voorjaar. Lekker buiten zitten , kijken naar de ondergaande zon, de natuur te zien verstillen, veulentjes die ’s avonds gaan rennen en dollen in de wei en een goed glas wijn.
Wat een idyllisch plaatje, alsof we daar alle avonden mee vullen, dat lijkt geweldig, maar dat is niet zo, de werkelijkheid is anders.