Zo voelen velen van ons zich onderhand wel!
We “vliegen “van hot naar her, mee met de flow van internet naar de nanotechniek die ons in de nabije toekomst gaat inhalen met heel veel meer mogelijkheden dan we nu voor mogelijk houden. Het “nieuws “ houdt ons zo bezig, zelfs in de nacht!
Overal worden we bepaald bij de keuze`s die we moeten maken... wat we ergens wel of niet van vinden. Hot item de afgelopen week: de Nashville verklaring... pro en anti alleen al geeft je voldoende stof tot nadenken.
Waar sta ik? Wat vind ik? Hoe moet ik daarop reageren? Soms zie je het niet meer helder...
Meestal denk je bij "knallend het jaar uit" aan vuurwerk met oud en nieuw. Maar vaak slaat "knallend het jaar uit" meer op de feestdagenstress. Ken je dat? Feestdagenstress: het gedoe om alles perfect te moeten doen, geen hulp van anderen willen, en vervolgens klagen dat je alles alleen hebt moeten doen. Man, man, man. Voor mij hoeft die stress allemaal niet. Het is al druk zat zo met al die feestactiviteiten, dat ik niet zit te wachten op extra gedoe. 
Wij wonen in een heerlijk rustig dorpje. Ongeveer 15 kilometer van de stad af. We hebben het er allemaal naar ons zin. Je kunt er ook tennissen of voetballen. Echter zit onze zoon niet op een standaard sport. Hij moet daarvoor naar de stad toe. Hij traint ook nog drie keer in de week. Nu vinden we een uur fietsen, uur sporten en weer een uur fietsen wat te heftig. Zeker fietsen dwars door de polder met al die wind is niet niks. Hij sport van 17 tot 18 uur. Dat geeft nogal wat organisatorische problemen in ons gezin. Hoe gaan we dit oplossen?
Afgelopen zomer na een heerlijke warme dag reed ik op een zondagavond in de polder rond, tussen de dorpen aan de overkant van de Waal. Wat kan ik genieten van die smalle weggetjes de ritjes over de dijk en de mooie vergezichten Mijn hart wordt keer op keer vervuld met dankbaarheid dat ik zomaar getuige mag zijn van een ooievaarspaar midden in een weiland of een roofvogel die speurend boven de grond vliegt op zoek naar ….en dan nog maar niet te spreken over de weelderige slootkanten ondanks het uitzonderlijke warme weer deze zomer! Prachtige beelden van rondvliegende vogels die elkaar opzochten om een slaapplaats te gaan zoeken voor de nacht.
Ken je dat gevoel nog, van vroeger? Die kriebel in je buik als je bijna jarig was? Of vlak voor Sinterklaas, Kerst of de zomervakantie?
Ik heb als kind heel wat aftelkalenders vol gestreept. Voorpret is voor mij net zo belangrijk als de pret zelf.
Nou zeg…..Ga jij pas voor de eerste keer vliegen? Ja, inderdaad, zestig jaar oud en nog nooit met een vliegtuig gereisd. Het was daarom ook een hele stap voor me om voor de eerste keer te vliegen en dan nog wel zo’n lange reis. Een trip van tien dagen, waarvan 60 uren reizen (incl. wachttijden).
Vliegangst? Ik heb er jarenlang tegenop gezien, maar het viel allemaal mee. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Wat zal de volgende reis worden? Naar mijn broer in Manilla? Een zakelijke reis naar de US? Vliegen; gemakkelijk, relatief goedkoop en leuk, maar het blijft een dilemma, wat een CO2 uitstoot. Op een of andere manier knaagt dat toch aan me. Die ene reis geeft meer milieubelasting dan 365 dagen het verbruik van elektriciteit en gas voor een heel gezin in Nederland.
Druk, druk, druk, en je overal mee bezighouden. Op het werk trekt iedereen aan je en ze willen allemaal nu antwoord. En dan nog klanten hebben die gisteren een oplossing willen voor problemen die ze pas vanmorgen hebben ontdekt. En collega’s die gewoon niet doen wat je zegt. Gelukkig, ahum, heb je dan een leidinggevende die in z’n vakantie nadenkt over z’n werk en jou constant lastig valt met appjes over de status van diverse projecten. En daar direct en onderbouwd een antwoord op wil hebben. Of een andere collega die je appt dat hij je een mailtje heeft gestuurd over een vraag die hij je net mondeling heeft gesteld over een taak die je pas morgen had ingepland…. Om gek van te worden!!!