‘Kent u deze nog?’
Ik genoot tijdens een autoritje van Radio 4, toen de presentator ineens met deze vraag kwam. Hij liet een melodie horen, die mij direct terug in de schoolbanken bracht. ‘Komt nu met zang en roert de snaren’, Psalm 33 uit het Liedboek der Kerken. Bijzonder eigenlijk: ik heb buiten de basisschool nooit Psalmen geleerd. En toch kon ik hem direct woord voor woord meezingen.
Als hobby ben ik graag met waterverf in de weer. Puur voor de ontspanning. Ik doe dat nu zo’n 1,5 jaar en beschouw mezelf als een beginnend hobbyist. Het werk is gewoon voor mezelf en omdat ik het ontspannend vind om te doen. Om het wat meer te leren volg ik regelmatig filmpjes op YouTube van kunstenaars. Zij zetten 3 penseelstrepen en het resultaat is verbluffend. Zo soepel en mooi. Als ik het na probeer te doen heb ik alleen geen 3 penseelstrepen nodig, maar een stuk of 15 voor ongeveer hetzelfde resultaat. Maar zo mooi als het origineel ziet het er nooit uit. De professionals weten wat ze doen en laten het er enorm makkelijk uit zien. Het zit hem in de details!
Het is al weer bijna als vanouds: ’s ochtends en ’s avonds aansluiten in de rij op weg naar je werk of naar huis. Stapvoets over de A2, de A15 of de A59. Van die mooie remlichten die steeds voor je oplichten. En dan kun je twee dingen doen: je er niet aan ergeren of juist balen van die file. Maar dat laatste heeft vaak de overhand.
Nou hoorde ik laatst iemand zeggen: je staat helemaal niet in de file, je BENT de file!
Afgelopen vrijdag ben ik begonnen bij een nieuwe baan. Zo’n start is natuurlijk altijd spannend. Waar kom ik terecht? Hoe zijn mijn collega’s? Waar is de beste wc? Hoe laat is er lunch? Allemaal vragen die ik me stelde voordat ik daar ging beginnen. Als je ergens nieuw begint, tenminste dat heb ik, dan voel je je altijd een beetje dom en niet nuttig. Het is vooral inwerken, mensen leren kennen en de werkzaamheden bekijken.
Op de eerste dag (en de dagen erna) had ik vooral veel kennismakingsafspraken. Zo leer je elkaar goed kennen en weet je wat je aan elkaar hebt. Maar dan weet je nog steeds niet wanneer we gaan lunchen. Gelukkig kreeg ik een buddy die me wegwijs maakt. We gingen samen lunchen, hij wees me de keuken en de wc. Op deze manier kreeg ik het gevoel dat ik in een warm bad terecht kwam.
Het begint al vroeg in de ochtend en het gaat de gehele dag maar door. Nog even blijven liggen of toch maar opstaan? Welke kleren doe je deze ochtend aan? Wat eet je vanmorgen? Rijd je nog door bij oranje of stop je? Wat een keuzestress de gehele dag door. Wist je dat een mens in deze tijd gemiddeld 35.000 keuzes per dag maakt? De meeste keuzes hebben gelukkig geen consequenties voor ons dagelijks leven. Maar toch 0.26% van onze beslissingen zijn bewuste keuzes. Toch nog bijna 100 keuzes per dag.
Ken je die uitdrukking? Jeremiëren. Ik vind het een prachtig woord. De betekenis is alleen niet zo positief. Ik heb het zelf altijd gezien als ‘veelvuldig klagen en mopperen over iets’ maar een woordenboek zegt het zelfs zo: een luide en/of aanhoudende jammerklacht over iets uiten; jammeren; weeklagen; lamenteren. En ergens anders lees ik: jeremiëren is steen en been klagen omdat alles tegenzit en je dus vindt dat je alle reden tot klagen hebt.
Ik ken dat stiekem wel van mezelf. Het zuchten en klagen bijvoorbeeld, wanneer een week anders loopt dan ik had gepland. Als de auto ’s morgens een lekke band heeft terwijl ik naar kantoor wil, als ik een teamuitje mis omdat één van de kinderen verkouden wakker wordt en ik dus naar de teststraat moet, als de was natregent terwijl de buienrader zei dat het droog zou blijven… wat kan ik dan mopperen.
Er gebeurde precies waar ik bang voor was: alles ging mis en ik kwam te laat. Op weg naar mijn eerste Trainingsdag van de ‘Total Balance christencoaches’, miste ik direct de eerste afslag naar de juiste snelweg. Ik verloor daarmee mijn extra ingeplande kwartier. Aangekomen op mijn bestemming kon ik het gebouw niet direct vinden, toen ik het vond was er geen parkeerplek dichtbij. Te laat aangekomen bij de deur…. kreeg ik de deur niet open. Gelukkig kon ik mijn trainster bellen, nam ze haar telefoon op, stuurde iemand om de deur open te doen en wees mij binnengekomen de weg.