Astrid, bedankt voor je column “luisteren, column van een vrouw”. Nu hetzelfde onderwerp, maar dan van een man.
Hij vertelt over zijn tuin en ik luister geïnteresseerd. We kwamen elkaar even tegen, en lassen spontaan een pauze in bij onze drukke werkzaamheden. Zo te horen heeft hij een behoorlijk grote tuin. Hij vertelt over hoe hij bij het snoeien te werk gaat. Het klinkt als een ordelijke (grote) klus die hij samen met zijn vrouw klaart.
Formeel ben ik gestopt met werken, maar in de praktijk niet helemaal. Wel heb ik in ieder geval het intensief werkzame leven achter me gelaten. Door mijn opvoeding bedeeld met een royaal ontwikkeld verantwoordelijkheidsgevoel, heb ik het mezelf niet altijd gemakkelijk gemaakt. Het moest goed maar liever beter. Vlug maar liever sneller. Efficiënt maar liever perfectionistisch.
Ik bevond me opeens schaterlachend op de bank. Niet zo gebruikelijk voor mij dat ik schaterlachend bekijk hoe iemand beledigd wordt. Misschien niet zo netjes van mij, nee zeker niet. Maar het gebeurde. En nu schrijf ik erover om het op te biechten.
In de donkere dagen voorafgaand en tijdens de kerstdagen luister ik graag en veel naar het Weihnachts Oratorium van Bach en eigenlijk daarna ook nog wel een tijdje in het nieuwe jaar. Ik word enorm vrolijk van die muziek, mijn gezin misschien wat minder.
Donkere dagen, maar verder vrolijke muziek en blij worden omdat er ons een kind geboren is.
Heeft u ook al de kieswijzer ingevuld……..? Klopt het een beetje bij je politieke voorkeur? Ga je ook stemmen op de partij waar je vooraf van plan was om op te stemmen? Er wordt op dit moment met miljarden gesmeten om stemmen te winnen, het kan niet op. Er wordt weer van alles geroepen, de partijen beloven veel, heel veel, en de standpunten verschillen onderling enorm. Meer dan ooit.
De pensioengerechtigde leeftijd is, zoals u weet, niet meer zo vuurvast als het altijd is geweest. Dus heb ik zelf maar besloten dat ik die leeftijd min of meer heb bereikt. Om mijn gemankeerde pensioen wat aan te vullen ben ik een koeriersbedrijfje gestart. Ik vervoer nu de meest uiteenlopende spoedzaken. Een onderdeel voor een machine. Belangrijke documenten. Dat soort dingen. Maar recent kreeg ik een wel heel opmerkelijk vrachtje te vervoeren: een dode geit. Ze moest naar de preparateur om de nog mooie vacht ‘voor de open haard geschikt’ te maken. En wel graag voordat het beestje onaangenaam zou gaan geuren.