Ik bevond me opeens schaterlachend op de bank. Niet zo gebruikelijk voor mij dat ik schaterlachend bekijk hoe iemand beledigd wordt. Misschien niet zo netjes van mij, nee zeker niet. Maar het gebeurde. En nu schrijf ik erover om het op te biechten.
De pensioengerechtigde leeftijd is, zoals u weet, niet meer zo vuurvast als het altijd is geweest. Dus heb ik zelf maar besloten dat ik die leeftijd min of meer heb bereikt. Om mijn gemankeerde pensioen wat aan te vullen ben ik een koeriersbedrijfje gestart. Ik vervoer nu de meest uiteenlopende spoedzaken. Een onderdeel voor een machine. Belangrijke documenten. Dat soort dingen. Maar recent kreeg ik een wel heel opmerkelijk vrachtje te vervoeren: een dode geit. Ze moest naar de preparateur om de nog mooie vacht ‘voor de open haard geschikt’ te maken. En wel graag voordat het beestje onaangenaam zou gaan geuren.
Met enige regelmaat luister ik met gemengde gevoelens naar de preken op zondag. Uiteraard hebben we een goed Godsbeeld nodig. Natuurlijk valt er nog een heleboel te leren. Vanzelfsprekend veel goed bedoelde levenswijsheden. Zeker wil ik nog beter functioneren als christen. En dan nog alle thema zondagen...Soms denk ik: wat heb ik nu al die jaren geleerd? Wat ben ik wijzer geworden? hoeveel ”waarheden” heb ik nu al gehoord? Begrijp ik eigenlijk wel wat God me echt wil duidelijk maken, of ga ik gewoon mee met de flow.
Soms ben je zo druk in je dagelijkse leven dat je een keer thuis komt van een reis of van je werk, naar buiten kijkt en ziet dat het opeens herfst is geworden. Het is dan natuurlijk helemaal niet opeens herfst geworden, want de seizoenen komen en gaan nu eenmaal in een vast ritme. Het lijkt zo, omdat je met zoveel dingen tegelijk bezig bent dat de tijd vliegt. De zomer watert weg, de herfst waait voorbij, de donkere dagen worden na kerst al weer lichter en voordat je het weet staan de bomen weer in bloei en fluiten de vogels alsof er geen donkere dagen zijn geweest.
Het is zo langzamerhand gebruikelijk, dat we ons laten verleiden het nieuwe jaar met goede voornemens te beginnen. Eigenlijk een rare gewoonte. Dat kan toch in principe elke dag? Nou, ik ben met die voornemens 8 december al begonnen. De dag dat we onze Boliviaanse Janeth op Schiphol uitzwaaiden.
Terwijl ik in een bekende voordeelwinkel veel te makkelijk mijn winkelmandje vollaad, schiet ik in de lach. Door het intercomsysteem klinkt de oproep: “leiding gezocht!”. Niet meer en niet minder, kort maar krachtig. Met een grijns loop ik verder. Heerlijk praktisch zo’n intercomsysteem. Ik wil er ook zo één! Super toch? ... als je het even niet meer weet, pak je de intercom: “leiding gezocht!”.
Onze buren links vertrokken voor drie weken naar Amerika. Rechts gingen ze op safari in Zuid-Afrika. Aan de overkant huurden ze een zeiljacht om de Middellandse zee te gaan trotseren. Een van mijn kinderen ging naar Cuba. Vrienden brachten een bezoek aan Thailand. We begonnen ons serieus af te vragen of de zee bij onze Nederlandse stranden misschien verdampt was. Frankrijk opgedoekt. Spanje wellicht van de kaart geveegd?