Deze zomer brachten we veel tijd door op de Veluwe. Een prachtige natuur, mooi stuk Nederland met zijn eigen sfeer en weer net even anders dan onze schitterende Bommelerwaard! En niets afdoende aan de overige plaatsen en streken die ons land zo typisch Holland maken!
Vandaag ging ik samen met groep 5/6 van de basisschool naar een technieklab. Onderzoekend en ontdekkend leren met techniek. Superleuk, toch? De kinderen hadden er enorm zin in. Na ontvangst en een korte uitleg gingen de kinderen in groepjes van drie aan de slag. De uitleg was echt minimaal:
- 1) je gaat iets ontwerpen met techniek wat draagbaar is
- 2) je werkt met een sensor en met een uitgang
- 3) je maakt alles van karton, plakband en splitpennen
- 4) presenteer je werk aan de groep
Veel succes!
Ik heb echt iets met muziek. Ik hoor het overal en valt me gelijk op. Zodra ik een supermarkt in loop, hoor ik de muziek. Ik kan er enorm blij en ontspannen van worden. Maar het kan me ook heel erg irriteren en compleet gek maken. Het muziekgenre maakt bij mij enorm veel uit. Zo word ik knettergek van foute kerstmuziek, carnavalsmuziek en jazz. Van die laatste krijg ik zo de zenuwen dat ik echt gek word. En van de andere twee stijlen kan ik echt licht agressief worden. Snel afzetten werkt dan het beste. En ik heb het echt geprobeerd om er niet gek van te worden. Ik heb het telkens weer geluisterd, maar keer op keer word ik er gek van.
Ik stond erbij en keek ernaar…
Ver in de 80 jaar.
Een boeiend leven gekend tot nu toe.
Nu een lichaam dat zo ziek en zo zwak en broos is.
Hij heeft gedachten over de keuzen die hij in zijn leven maakte.
Ze maken hem verward en tobberig, hoe nu verder?
Wat laat ik achter, wat moet ik loslaten….
Zorgen worden hem ook nu niet bespaard.
Zomaar een lentedag in de Bommelerwaard. De roodborst, de merels, de vinken en de winterkoning in onze tuin worden plotseling overstemd door een onheilspellend brommen dat steeds verder aanzwelt. Daar zijn ze weer, de Apaches van defensie. Ik tuur omhoog en zucht. Hoelang blijven ze dit keer rondcirkelen met hun lawaai?
Kunt u ook zo genieten van het voorjaar? De dagen worden langer, alles loopt weer uit de natuur komt weer tot leven. Parende eenden, waterhoentjes, vogels. Wij verwachten dit voorjaar weer vier veulentjes bij onze pony’s. De natuur lacht je weer tegemoet. Toch even een kritische kanttekening. Ga ik goed om met de natuur? Het gaat wel eventjes Gods schepping.
Weet je, vroeger was een kip gewoon een kip. Een boerderijdier dat al scharrelend ook nog eens eieren gaf. De kip is nu geen dier meer maar een ding geworden. Iets wat in 6 weken snel moet groeien met krachtvoer op een paar vierkante decimeter. Snel groeien en eten om als de wiede weerga geslacht te worden in een fabriek, zonder maar zelfs het daglicht te hebben gezien. Aan het einde van het proces komen er zo’n tien kant en klare “kip” producten uit. met de nodige kleur , geur en smaak stoffen.
Geduld is een schone zaak. Ja, ammehoela. Geduld? Daar heb ik toch geen tijd voor? Het moet nu nu nu! Mijn geduld wordt redelijk vaak op de proef gesteld. Op het werk, thuis, in de kerk, door God. En dat vind ik niet zo leuk. Ik ben van nature een "grote stappen snel thuis-type". Ken je dat? Dan ben je iemand die niet op de details let. En om die details, daar draait het vaak om. Bijvoorbeeld de manier waarop je iets zegt, of de juiste woordkeuze. Als ik dat niet doe op de manier waarop de ander zich prettig voelt, of dat hij of zij begrijpt wat ik wil overdragen, dan geeft dat wrijving en onbegrip. En dat is irritant en frustrerend. Aangezien ik niet zo geduldig ben, moet dat ook maar weer snel achter de rug zijn.