Zie jij er ook zo naar uit? Vakantie! Even uit het keurslijf van elke dag, geen verplichtingen, geen vast patroon. Gewoon even helemaal anders. Weet je, de afgelopen vijfentwintig jaar heb ik eigenlijk helemaal geen zomervakantie gehad. De kwekerij met allemaal kleine jonge plantjes vroeg gedurende de zomermaanden dagelijks alle aandacht. En wat denk je van onze pony’s met veulentjes? Die vragen ook om dagelijkse verzorging. Om heel eerlijk te zijn, vond ik het soms niet leuk om in Bruchem achter te blijven, met name als ik die prachtige verhalen hoorde van mensen die er helemaal tussenuit gingen naar prachtige oorden. Wij hebben geen verhalen over witte stranden met palmbomen, hoge bergen, andere culturen en bijzonder eten.
Ik was een lang weekend weg: lekker vier dagen motorrijden in de Eifel in Duitsland. Wat is dat toch heerlijk! Op de motor kun je namelijk alleen maar focussen op de weg. En kun je alle dagelijkse beslommering even helemaal loslaten. En dat had ik ook echt even nodig.
Het is weer voorjaar en dat brengt een heleboel mooie dingen met zich mee: het is langer licht, bloemen gaan bloeien en de vogels fluiten weer. Wat ook elk voorjaar terugkomt is de jaarlijkse belastingaangifte. Dat is zo’n klus die wij altijd voor ons uitschuiven, maar als het dan achter de rug is, bleek het meestal eenvoudiger dan gedacht. Zeker met alle vooraf ingevulde gegevens tegenwoordig.
Wat nooit vooraf is ingevuld is het onderdeel Giften. Het vraagt wel eens wat zoekwerk om die allemaal op een rijtje te krijgen. Dit jaar vroegen wij ons af hoe die giften op je belastingformulier zich verhouden tot de “tienden”.
“Ik weet niet of ik ga carnavallen dit jaar. Ik moet iets te veel bier drinken om het leuk te vinden en daar heb ik eigenlijk geen zin in.”
Zomaar een reactie van een collega uit het zuiden, toen we het op kantoor over carnaval hadden. De splitsing in het team was duidelijk: de een kan niet wachten, de ander heeft er niks mee. De een viert het vijf dagen lang in hartje Kielegat of Oeteldonk, de ander met ‘ons mam en ons pap’ en de vriendengroep in het eigen dorp en een derde probeert uit alle macht het feestgedruis te vermijden.
Jaren terug droomde ik deze droom.
Die droom kwam meerdere keren terug.
Nooit begreep ik wat de bedoeling was of de betekenis van deze droom.
De droom:
Ik zat in de gevangenis met meerdere mensen.
Waarvóór ik in de gevangenis zat, weet ik niet.
Met m’n maten opperde ik het idee om te ontsnappen.
Maar hoe ??
Van de week had ik het met een paar collega’s over kinderen en alle kattenkwaad die ze uithalen. Eén van mijn collega’s heeft een kind van 6. Hij is net zindelijk, maar nog niet heel secuur met het naar de wc gaan. Na de grote boodschap vergeet hij nog wel eens wat. Soms is dat doortrekken, soms is dat afvegen, enzovoort. En dat geeft allemaal niet, wel hebben het allemaal moeten leren. Een andere collega die had het over zijn kind en dat die zo heerlijk eigenwijs kan zijn.
De meeste goede voornemens zijn nu al weer verbroken. We zijn ook zo ontzettend streng voor onszelf. Dat is ook niet vol te houden, toch? Maar toch breekt voor ons gezin een nieuwe fase aan. De fase van …….. (tromgeroffel) …. de open dagen van de middelbare scholen. Jazeker! Onze jongste zit alweer in groep 7. En dan wordt sterk geadviseerd om vast te gaan oriënteren en kijken bij verschillende scholen. Het voorlopig schooladvies is ook al binnen. Dus we weten welke richting we op kunnen kijken.