In gedachten kan ik met mezelf in gesprek zijn. Ken je dat?
Soms spreek ik mezelf toe, moedig mezelf aan, maar ook soms ontmoedig ik mijzelf.
Vaak luister ik helemaal niet naar mijzelf, of ik wil niet luisteren, maar laat mij er toch weer door beïnvloeden.
Nobody is perfect. Het is een bekende uitspraak: niemand is perfect. Een liedje van Elly en Rikkert zegt het treffend: We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar….. Tegenwoordig heeft alles een naam, elke beperking, afwijking, ziekte, gedragsstoornis, verslaving, etc etc. Alles heeft een naam, of een afkorting daarvan.
De herfst heeft zich al flink laten gelden. De oogst is bijna binnengehaald, veel mais en aardappelen worden nog gerooid. Overal langs de buitenwegen worden de slootranden schoongemaakt, de laatste heggen worden nog geknipt en waar nodig gesnoeid. De herfstkleuren van de bladeren aan de bomen zijn zo mooi, langzaam kleurend van geel naar rood en bruin. Prachtig!
Het geeft mijzelf rust en verwondering over het feit dat er zich alweer nieuwe knoppen ontwikkelen voor de komende lente, die de winter overleven!
De plaats op deze aarde waar ik geboren en getogen ben, past helemaal bij me. Ik hou van de herfst maar evenveel van de winter met de knusheid en warmte van de kachel, de lichtjes en de stamp- en stoofpotjes. En dan de lente waar alles weer begint te vernieuwen, en dan de zomer met de lange dagen en lange fietstochten enz.
HEERLIJK!
Al jaren gaan wij in de zomer op vakantie naar de bergen. Zoals de een telkens terugkeert naar de zee en geniet van de oneindigheid, zo kan ik me blijven vergapen aan de vele toppen. Zittend voor ons huisje lijken ze zo dichtbij dat ik ze haast kan aanraken. Maar ik weet wel beter: de tocht naar de top is zwaar en veel toppen zijn – voor mij althans – onbereikbaar.
Herfstvakantie, heerlijk. Vooral voor de scholieren. Even op adem komen. Onze oudste is in augustus gestart op de middelbare school. Zoals je waarschijnlijk weet is dat een hele overstap. De eerste twee weken gingen goed. Beetje kennismaken, boeken kaften, docenten ontmoeten en samen wat dingen in de les doen. Na die twee weken begon het “echte” schoolleven. Hij wist niet wat hem overkwam. Zoveel huiswerk en taken die thuis ook nog gedaan moesten worden. Hij kwam geregeld tijd te kort. Als fanatiek sporter was het ook niet meer mogelijk om 3x per week te trainen. Daar was de tijd niet meer voor. Zoveel aanpassingen in zo’n korte tijd. Hij had echt sturing en hulp nodig. Elke dag had hij gevoel alsof hij werd geleefd. Uiteraard heeft zo’n grote omschakeling gewoon tijd nodig.
Hoe doen jullie dat? Hoe houden jullie het al zo lang vol? Best wel een beetje jaloers? Zo maar wat zinnen die we in de afgelopen jaren gehoord hebben over onze vriendenclub van 4 stellen. Ja, al meer dan 23 jaar trekken we samen op: weekendje weg, sjoelen, Bijbelstudie, wandelen langs het Pieterpad, samen eten en nog veel meer. Die jaren zijn voorbij gevlogen.
Heb je een fijne vakantie gehad? Lekker even helemaal weg. Misschien wel naar het buitenland. Of ben je ook weer blij om thuis te zijn? Ik ben best graag thuis. Het is gewoon een fijne plek voor mij. Ik heb het daar naar mijn zin en kan heerlijk relaxen en bezig zijn met mijn hobby’s. Ben jij ook graag thuis of vlucht je er liever weg?