30 juni 2017 vertrok Leen Hokke naar Australië om deel uit te gaan maken van de staf op de basis van Jeugd met een Opdracht in Wollongong. 
Ruim een jaar later kwam hij kort op verlof naar Nederland. Leen blikt zelf terug op dit bijzondere jaar:

School voor Strategische Missies
Een week nadat ik aangekomen was in Australië zat ik, onverwacht, alweer in de schoolbanken om de School voor Strategische Missies te doen, de SOSM. Een opleiding van 5 maanden die heel praktisch kijkt hoe je lange termijn werk kan doen. Hoe kun je op een praktische, maar Bijbelse manier een gemeenschap ontwikkelen en verder helpen door langszij de mensen te komen die in autoriteit staan? Hoe kun je op een goede en Bijbelse manier als team werkzaam blijven in situaties die niet altijd even makkelijk zijn? Wat is het om geestelijke strijd te voeren en wat zijn handvatten daarin om de vijand, in Jezus naam, de baas te blijven? Zomaar een aantal dingen die lang kwamen tijdens de eerste drie maanden van de opleiding. 

Outreach
Om het geleerde voor een gedeelte in de praktijk te kunnen meemaken zijn we, door Gods leiding heen, naar Centraal Azië afgereisd. Hier hebben mijn team en ik twee enorm gezegende, mooie maar ook moeilijke maanden meegemaakt. Het werk dat we mochten doen en de contacten die we hebben kunnen maken waren enorm goed en gezegend. We hebben echt Gods Koninkrijk aan het werk mogen zien. Door een “Engelse club” heen konden we mooie en diepe gespreken over God en Zijn werk en relationele eigenschappen mogen hebben.
Maar als je een nieuw werk op gaat zetten in een land waar er veel spirituele druk is, dan gaat dat ook zijn tol eisen binnen het team. De vijand zit niet stil als hij nieuwe manieren van het verspreiden van Gods Koninkrijk tegen kan gaan. Door de twee maanden heen hebben we dan ook onafgebroken met ziekte, moeheid en demotivatie te kampen gehad. Dit maakte het soms enorm moeilijk om ons werk te doen, maar als je er als team voor gaat dan trek je er elkaar doorheen. Door als team te focussen op de aanwezigheid van God en Zijn naam te aanbidden en te verheerlijken konden we, gedragen door Zijn goedheid, steeds weer een dag verder. Het was zwaar, maar in deze twee maanden heb ik wel gezien wat het werk van de vijand kan zijn, maar bovenal hoe groot en sterk de naam van God is. Je weet het, maar het in de praktijk zien en meemaken, twee maanden achter elkaar, is toch anders. 

Praktisch werk
Eenmaal terug in Australië was het alweer tijd om kerstvakantie te vieren. Natuurlijk stonden de oliebollen op het menu en hier werd dankbaar van genoten! De tijd vloog voorbij en voordat ik het wist was het alweer 2018. 
Zoals elk seizoen binnen deze basis gaat, wordt er gewisseld binnen de verschillende taken die er op de basis te doen zijn. En omdat ik na de school vrij was om overal ingezet te worden werd daar ook naar gekeken. Uiteindelijk werd mij de vraag gesteld of ik kon helpen met het renoveren van de badkamers. Aangezien een hele week op kantoor zitten niet zo mijn ding is, nam ik deze mogelijkheid met beide handen aan. En zo kwam het dat ik drie dagen per week de basis op een praktische manier mocht dienen en daarnaast twee dagen aan studie kon besteden.

Vredeskampen
Vrij snel daarna werd mij de vraag gesteld of ik deel uit wilde maken van een team dat naar Indonesië ging om daar vredeskampen te gaan doen. Meerdere bevolkingsgroepen met meerdere geloofsovertuigingen uitnodigen en met elkaar om de tafel gaan zitten en kijken hoe er een gemeenschappelijke weg bereikt kan worden waardoor ze in vrede naast elkaar kunnen wonen en leven. Daar hoefde ik niet lang over na te denken! Het brengen van de vrede die gebaseerd is op de vrede die alleen de Vredevorst kan geven, is een van mijn grootste passies.

Deze reis zette voor mij ook een andere op de agenda. Namelijk een reis naar het Midden-Oosten in juli. Na hier over gebeden, gesproken en nagedacht te hebben heb ik ook tegen deze reis ‘ja’ mogen zeggen. In de tussentijd gingen het renoveren en studeren ook door. Maar het was niet alleen in een praktische zin dat er gerenoveerd werd, God was ook bezig om het een en ander in mij te renoveren. Wat betekent het om als christen in een moslimland aan het werk te gaan? Waar moet ik dan veranderen in mijn manier van denken? Wat betekent God op een dieper level voor mij? Wie is en wil Hij zijn voor mij als Vader? Zomaar een aantal oude, verborgen pijnen die door God werden aangesproken en waarin er soms diep gegraven moest worden om bij de wortel van een leugen te komen en vanaf daar weer op te gaan bouwen. Maar door de pijn heen wist ik dat er iets veel mooiers voor terug zou komen.

Een bijzondere ontmoeting!
En dit was niet de enige verrassing die 2018 voor mij had. Begin januari kwam er een jongedame naar Wollongong om daar de School voor Bijbelse Studies te doen. 9 maanden lang de Bijbel bestuderen. Na een korte tijd (6 weken) werd het al wel duidelijk dat we elkaar best leuk vonden. We besteedden veel tijd met elkaar en hadden leuke,  goede en diepe gesprekken. En 6 weken later kon ik niets anders doen dat vragen of zij de eerste stap wilde zetten om samen door het leven te gaan. Gelukkig zei ze ja en sinds begin april mag ik Alyssa mijn vriendin noemen. 

En zo mocht ik mijn eerste jaar afsluiten, met een open toekomst voor me. Al met al was het een enorm enerverend jaar, waarin er een hoop gebeurd is, er vele dingen duidelijk zijn geworden, en ik met verwachting uit zie naar een toekomst die steeds duidelijker wordt.
Via mijn nieuwsbrieven houd ik jullie op de hoogte!