Ik heb een oude tante. Ze is in de negentig en woont nog zelfstandig in haar grote huis vol met antiek. Tante heeft hartklachten en een rug-hernia. Haar lichaam is, zoals ze zegt, helemaal op en niets doet het meer en niks werkt nog goed. Daarentegen is haar verstand erg goed, helder en scherp. Tante was financieel niet onbemiddeld en heeft meerdere woninginbraken meegemaakt. Ze is kinderloos en bij haar mocht ik vroeger alles wat thuis niet mocht dus dat was altijd een feestje. Ze was gul met kadootjes, net zoals een echte (suiker)tante.
Nu het einde van haar leven zou kunnen naderen, maakt tante zich zorgen, hele grote zorgen zelfs. Ze zegt, ik heb weer wakker gelegen hoor, ik maak me zo’n zorgen! Eerst dacht ik, ze maakt zich zorgen door de pijn en moeite vanwege haar slechte gezondheid. Maar nee; tante maakt zich zorgen om haar vele (aardse) spullen, erfenis, woning, antiek, bont- en lammy jassen en juwelen. Tante is werkelijk dol op haar spullen en weet nog precies de aankoopprijs ervan. Wie van de neefjes en nichtjes zal die spullen ooit tot zich nemen en haar waardevolle antiek zal toch niet naar de stort gebracht worden? Daarom heeft tante een boek met daarin vermeld al haar schatten. In haar boek staan achter die spullen de namen van neefjes en nichtjes en wie wat krijgt toebedeeld.
Ik werd verdrietig dat ze zich zo’n zorgen maakt om haar spullen. Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn. Maakte ze zich ook zorgen om haar ziel? Gaan zij en ik elkaar straks terugzien in de hemel? Tante werd wat emotioneel over die vraag want ze weet het echt niet. Mijn tante vindt het geloof in de Here Jezus moeilijk en heeft geen goed zicht op wat Zijn Offer voor haarzelf en ons mensen betekent. Altijd goed om bij jezelf te rade te gaan, hoeveel houd ìk van mijn aardse spullen en schatten en waar zet ik mijn hart op? Matth. 6:19 zegt: Verzamel u geen schatten op aarde, ze kunnen bederven of worden gestolen. Verzamel u schatten in de hemel, deze kunnen niet bederven en niet worden gestolen.
Tante haar zorg te horen, gaf weer het besef van de vergankelijkheid van aardse spullen. Ze zijn tijdelijk en kunnen makkelijk verloren gaan. Tante heeft een leven van bezorgdheid en hecht nog belang aan haar spullen die ze zou willen behouden. Maar het gaf ook het besef dat er voor mij/ons een Schat in de hemel is (en bij geloof aangenomen mag worden) die niet onderhevig is aan vergankelijkheid. Wat bijzonder en wat een wonder. Dank U wel Here Jezus!
Inie de Ruiter